استادعربعلی شروه

یاد و خاطره

عربعلی شروه از پیشکسوتان کوهنوردی همدان که قبل از سال 1340 کوهنوردی را با زنده یادان فریدوم اسماهیل زاده واکبر سلاحی شروع کرد واین سه نفر از بنیان گذاران گرووه کوهنوردی متحد بعنوان یکی از فعالترین گروه های کوهنوردی مظرح بودند و هرسه نفر از کاشفین غار علیصدر به همراه زنده یاد حسن ابریشمی. حسین پورمسلمی.حسین سعیدیان .محمد پرورن .حسین والیزادگان .حسن چمنی .برادران ابریشمی و.....بودند.عربعلی شروه برای عبور از اب دریاچه علیصذر قایق ابتکاری ساخت.که بسیار جالب بود. در سال 1345 اقایان عربعی شروه اکبر سلاحی .وفریدون اسماعیل زاده اعضای هییت مدیره هییت کوهنوردی همدان که ریاست آن با آقای عبداله حاجیلو بود با کمک دیگر گروه های کوهنوردی وعموم کوهنوردان همدان موفق به ساخت دومین پناهگاه کوهنوردی کشور در محل میدان میشان ذر کمتر از مدت سه ماه شدند واقای عربعلی شروه با639 ساعت کار نفر دوم در ساخت پناهگاه میدان میشان بود.در سال 1346 که اسکی بازی در میدان میشان براه افتاد اقای شروه اسکی های چوبی برای کوهنوردان اسکی باز می ساخت وجوانان را تشویق به اسکی بازی میکرد ودر سال 1348 برای ادامه تحصیل در رشته هنر به دانشگاه تهران عزیمت نمود وتا آخر عمر به کارهای هنری .نقاشی مجسمه سازی فعالیت واز اساتید برجسته دانشکده هنر های زیبا بشمار میرفت..ذر دهه 80 من به منزل ایشان در تهران رفته ومصاحبه جالبی با ایشان بعمل آوردم که هنوز موجود است وایشان خاظراتی از کوه وکوهنوردی وهنر برایم گفتند وتوصیه نمود که جوانان کوهنورد علاوه بر ورزش مظالعاتی در کتاب های شاهنامه ومثنوی داشته باشند ..عربعلی شروه یک ک.هنورد اصیل .هنرمندی به تمام معنا وساده زیست وواقعا یک مرد عارف بود

عربعلی شروه (۲ مهر ۱۳۱۸ – ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۰) هنرمند نقاش، سفال‌گر و مجسمه‌ساز ایرانی بود. از دیگر سوابق کاری این هنرمند فقید می‌توان به برپایی نمایشگاه‌های متعدد فردی و گروهی طراحی، نقاشی، مجسمه و سفال و تدریس در دانشکده‌های هنری ایران اشاره کرد. عربعلی شروه در روستای شکوه‌آباد قروه (استان کردستان) به دنیا آمد. پس از اخذ دیپلم، سال‌ها در روستاهای همدان به شغل معلمی پرداخت. او در سال ۱۳۴۸ برای تحصیل در رشتهٔ نقاشی وارد دانشکده هنرهای زیبا شد و در سال ۱۳۵۴ تحصیل خود را در دانشگاه به‌اتمام رساند. در این زمان برای تدریس آناتومی، به هنرستان هنرهای تجسمی دعوت شد، علاوه بر آن در دانشکده هنرهای زیبا نیز به‌تدریس این درس پرداخت. حضور او در دانشکده تا زمان انقلاب فرهنگی ادامه یافت. در این مدت، وی علاوه بر تدریس، هم‌چنان سفال‌گری را دنبال کرد، به‌طور جدی‌تر به‌کار ترجمه پرداخت و در کنار اسماعیل توکلی (مش‌اسماعیل) مجسمه‌سازی را آغاز کرد. وقوع انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه‌ها در سال ۱۳۵۹ شروه را بیش‌تر به ‌سمت ترجمه کشاند که همین امر نقشی مهم در توسعهٔ هنر ایران داشت.

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عربعلی شروه (۲ مهر ۱۳۱۸ – ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۰) هنرمند نقاش، سفال‌گر و مجسمه‌ساز ایرانی بود. از دیگر سوابق کاری این هنرمند فقید می‌توان به برپایی نمایشگاه‌های متعدد فردی و گروهی طراحی، نقاشی، مجسمه و سفال و تدریس در دانشکده‌های هنری ایران اشاره کرد.

عربعلی شروه در روستای شکوه‌آباد قروه (استان کردستان) به دنیا آمد. پس از اخذ دیپلم، سال‌ها در روستاهای همدان به شغل معلمی پرداخت. او در سال ۱۳۴۸ برای تحصیل در رشتهٔ نقاشی وارد دانشکده هنرهای زیبا شد.[۱] و در سال ۱۳۵۴ تحصیل خود را در دانشگاه به‌اتمام رساند. در این زمان برای تدریس آناتومی، به هنرستان هنرهای تجسمی دعوت شد، علاوه بر آن در دانشکده هنرهای زیبا نیز به‌تدریس این درس پرداخت. حضور او در دانشکده تا زمان انقلاب فرهنگی ادامه یافت. در این مدت، وی علاوه بر تدریس، هم‌چنان سفال‌گری را دنبال کرد، به‌طور جدی‌تر به‌کار ترجمه پرداخت و در کنار اسماعیل توکلی (مش‌اسماعیل) مجسمه‌سازی را آغاز کرد. وقوع انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه‌ها در سال ۱۳۵۹ شروه را بیش‌تر به ‌سمت ترجمه کشاند که همین امر نقشی مهم در توسعهٔ هنر ایران داشت.

همکاری شروه با انتشارات بهار، که تنها به‌منظور چاپ کُتب هنری فعالیت خود را آغاز کرده‌بود، آغاز می‌شود. ابتدا با ترجمهٔ کتاب‌هایی که به «یک‌دلاری» شهرت داشتند، بعد کتاب‌هایی در زمینهٔ پرسپکتیو و به‌مرور که کار بالاگرفت و استقبال خوبی از چنین کتاب‌هایی شد، متون جدی‌تری را نیز مورد توجه قرار دادند. از جملهٔ این کتاب‌ها که انتشار آن تأثیر زیادی روی روند آموزش طراحی در ایران به‌جا گذاشت، کتاب تکنیک و روش طراحی نوشتهٔ نیکولائید بود. موفقیتی که انتشارات بهار در چاپ و فروش کتاب‌های هنری کسب کرد، سایر ناشران را نیز تشویق به ادامهٔ آن کرد؛ از جمله «انتشارات یساولی»، «انتشارات مارلیک»، «انتشارات شباهنگ»، «انتشارات موج»، «انتشارات گوتنبرگ». به‌این‌ترتیب و به مرور کتاب‌های زیادی در زمینه‌های مختلف هنری تألیف، ترجمه و منتشر شد که سهم قابل توجهی از آن نتیجهٔ تلاش‌های پی‌گیر عربعلی شروه در این زمینه بوده‌است. شروه در کنار ترجمه، آنچه را خود نیز از این ترجمه‌ها می‌آموخت، در تدریس خود به بوتهٔ تجربه می‌گذاشت. وی در گفت‌وگو با دوهفته‌نامهٔ هنرهای تجسمی گفته‌بود: [در عمل هست که تئوری ارزش و اهمیت خود را نشان می‌دهد و هیچ‌کدام به‌تنهایی نمی‌توانند تأثیر کافی داشته‌باشند. تئوری می‌تواند مسیر آموزش را کوتاه و، درعین‌حال، با درک بیش‌تری همراه کند. در آموزش‌هایی که داشته‌ام، همیشه سعی من این بوده که آنچه را یاد می‌دهم، بااتکا به روش تحقیق، تجربه، کشف‌وشهود پیش رود... هنرجویان در هر سنی که باشند، زمانی که روش مطالعة طبیعت و هنر را فرابگیرند، می‌توانند خود از طریق جست‌وجو کارشان را ادامه دهند.][۲]

محمدحسن حامدی سردبیر و مدیرمسئول مجله تندیس و از دوستان استاد عربعلی شروه در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران در مورد فعالیت‌های مترجمی این استاد ارزشمند گفت: [عربعلی شروه[..] با ترجمهٔ کتاب‌های آموزشی و آکادمیک در زمینهٔ هنرهای تجسمی تأثیر عمیق و مهمی در توسعهٔ هنرمندان بعد از انقلاب داشت. تکنیک و روش طراحی، کلیدهای طراحی، هنر رنگ اتین، تاریخ هنر نقاشی ایران و جهان، مینیاتورهای نسخه‌های خطی جامی در قرن ۱۶ از مهم‌ترین کتاب‌های این استاد نامی است.][۳] مدیرمسئول نشریهٔ تندیس استاد عربعلی شروه را از هنرمندی بی‌ادعا، ساده‌زیست مهربان و گشاده‌دست معرفی کرد که علاوه بر فعالیت‌های هنری، به ترجمهٔ بیش از یکصد کتاب آموزشی در زمینهٔ هنرهای تجسمی پرداخت.

زندگی خانوادگی[ویرایش]

وی در سال ۱۳۶۶ با یکی از شاگردانش به نام مرضیه قره‌داغی آشنا شد و این آشنایی منجر به ازدواج گردید. مرضیه قره‌داغی، همچنین با ترجمه و تألیف کتاب‌هایی چون مبانی هنرهای تجسمی کودکان، آموزش نقاشی برای دانش‌آموزان دبستان، نجوم به زبان ساده، نقاشی پروانه‌ها، مبانی و مقدمات سفالگری، سفالگری با چرخ و... دوشادوش استاد شروه به فعالیت هنری خود در این سال‌ها پرداخت. او همچنین کارهای متعددی در زمینهٔ مجسمه‌سازی انجام داد که از آن جمله می‌توان به برپایی نمایشگاه‌هایی اشاره کرد که در آن به داستان‌ها و شخصیت‌های شاهنامه پرداخته شده‌است. جامعهٔ هنری ایران، عربعلی شروه را به‌عنوان یکی از بی‌ادعاترین هنرمندان معرفی کرده که آزادگی، وارستگی، فروتنی و تواضع را به حد کمال رسانید. او تشنهٔ یادگیری و عاشق یاد دادن بود، به شاهنامه عشق می‌ورزید و آن را چراغِ راه می‌خواند و معتقد بود شاهنامه گوهر گرانبهای فرهنگ و زبان فارسی‌ست و آدمیان را از بدی کردن دور و به نیکی و خرد دعوت می‌کند. تأکید او به کسانی که در بیرون از مرزها زندگی می‌کنند این بود که به کودکانشان زبان فارسی را بیاموزند تا آن‌ها هم از این موهبت بی‌بهره نباشند و شاهنامه و نظامی بخوانند.[۴]

استاد عربعلی شروه، در اردیبهشت ۱۳۹۰ به‌علت بیماری سرطان در ۷۲ سالگی درگذشت.

پیوند به بیرون[ویرایش]

1. ↑ نشر نی و عربعلی شروه[پیوند مرده]
2. ↑ «ترجمان هنر: به بهانه ساخت مجسمه عربعلی شروه توسط جعفر نجیبی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۱۲.
3. ↑ آموزش مهم‌ترین تأکید استاد عربعلی شروه بود[پیوند مرده]
4. ↑ استاد عربعلی شروه عاشق ایران، ایرانی و بشریت بود

۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ - ۱۷:۵۵

سرویس کردستان- «عربعلی شروه» معلمی اهل شهرستان قروه که پایه گذار آموزش نوین طراحی در ایران بود و بعد از سال ها خدمت به هنرمندان و هنردوستان در سکوت، خاموش شد و به سایه رفت.

به گزارش خبرنگار کردپرس، دوم مهر ماه سال 1318 در بخش مرکزی شهرستان قروه در روستای «شکوه آباد» بود که پایه گذار آموزش نوین نقاشی چشم به جهان گشود. مردی که مترجم، مدرس، نقاش، سفال گر، مجسمه ساز بود و بعدها آوازه اش در ترکیب رنگ و بوم و قلم پیچید. هنرمندی که بوی خاک را با تمام وجود در خود حبس کرد و از خاک آب دیده شکل می ساخت.

«عربعلی شروه» معلم هنرمندی که به تمامی شاگردانش خواندن شاهنامه را توصیه می کرد و معتقد بود که شاهنامه برای هر ایرانی یک کلاس درس است.

دوران آموزش هنری

زندگی هنری «شروه» از آنجایی آغاز شد که پس از اخذ دیپلم، در سال 38 جذب آموزش و پرورش شده و در روستاهای کبودرآهنگ همدان حین آموزگاری عاشقانه به کار تمرین و تقویت علایق و گرایش های هنری خود مانند طراحی و نقاشی می پردازد. در همین مقطع، تصمیم می گیرد تحصیلات عالی خود را در رشته­ های هنری ادامه داده و در سال 48 در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران که راهیابی به آن جزو رؤیاها و آرزوهای بسیاری از جوانان آن روزگار بود، پذیرفته می شود.

حضور در تهران و دانشکده هنرهای زیبا، دنیای جدیدی را با امکانات و فرصت های بیشتر به روی این دوستدار حقیقت و زیبایی که تازه به مرز 30 سالگی رسیده بود، می گشاید. این هنرمند در این فضای جدید، آموزش طراحی را با جدیت و پشتکار دنبال می کند و افزون بر آن سفالگری، نقاشی، مجسمه سازی و کالبدشناسی انسان را به شکل نظری و عملی فرا گرفته و با خودآموزی زبان انگلیسی، کار ترجمه متون تخصصی هنر را هم جسته و گریخته، در همین دوران آغاز می کند.

نقاشی از منظره؛ یکی از شگفتی های هنری بود که «شروه» با شوق فراوان آن را انجام داد. او سال های متوالی، به کشیدن نقاشی از مناظر طبیعی و خلق تابلوهای زیبا با رنگ روغن پرداخت.

«عربعلی شروه» در سال 54 تحصیلات خود را در دانشگاه به پایان می رساند و دیری نپایید که برای تدریس آناتومی و بعدها سفالگری و هنرها و دروس دیگر به دبیرستان هنرهای تجسمی تهران و دانشکده هنرهای زیبا دعوت می شود.

تعطیلی دانشگاه ها در زمان انقلاب فرهنگی او را به سمت ترجمه متون علمی و آموزشی رشته های هنری سوق داد و این اتفاق مبارکی بود که آثار سازنده و پربارش در سال های بعد، بیشتر و عمیق تر نمایان شد و سرفصل درخشانی را در تاریخ آموزش هنر نوین کشور به نامش ثبت کرد.

ازدواجی هنری

«شروه» در سال 66 زندگی هنری اش پربارتر می شود آن هم زمانی که با یکی از شاگردانش به نام «مرضیه قره داغی» ازدواج می کند و تشکیل زندگی می دهد.

«مرضیه قره ‌داغی» با ترجمه و تألیف کتاب ‌هایی چون «مبانی هنرهای تجسمی کودکان، آموزش نقاشی برای دانش‌آموزان دبستان، نجوم به زبان ساده، نقاشی پروانه‌ها، مبانی و مقدمات سفالگری، سفالگری با چرخ و...» دوشادوش همسرش فعالیت هنری خود را ادامه می دهد.

«شروه» در این مدت کارهای متعددی در زمینه مجسمه‌ سازی انجام داد که از آن جمله می ‌توان به برپایی نمایشگاه‌ هایی اشاره کرد که در آن به داستان ‌ها و شخصیت‌ های شاهنامه پرداخته شده ‌است.

جامعه هنری ایران، او را به‌ عنوان یکی از بی ‌ادعاترین هنرمندان معرفی كرده که آزادگی، وارستگی، فروتنی و تواضع را به حد کمال رسانید. «شروه» تشنه یادگیری و عاشق یاد دادن بود، به شاهنامه عشق می ‌ورزید و آن را چراغ راه می‌خواند و معتقد بود شاهنامه گوهر گرانبهای فرهنگ و زبان فارسی ا‌ست و آدمیان را از بدی کردن دور و به نیکی و خرد دعوت می ‌کند.

پایه گذار آموزش نوین طراحی

«شروه» را باید پی افکن و بنیان گذار آموزش طراحی و نقاشی نوین در ایران دانست و این فضیلتی است که اهالی و اساتید برجسته هنر جملگی بر آن اتفاق نظر دارند.

این هنرمند برجسته حدود صد جلد کتاب را به علاقمندان هنر تقدیم کرده، کاری جاویدان که می توان گفت حاصل نهضت ترجمه یک نفره متون آموزش هنر به زبان و قلم ایشان بود و با یک حساب سرانگشتی می توان دریافت «شروه» با انجام این حجم انبوه کار ترجمه و تألیف، به طور متوسط، هر سال حدود سه عنوان کتاب را به بازار نشر روانه می کرده است.

از جمله این آثار می توان به کتاب های «تکنیک و روش طراحی»، «طراحی با سمت راست مغز»، «مبانی پرسپکتیو»، «پایه های هنر نو»، «زیبایی شناسی هنری»، «تحلیل آثار هنری»، «رنگ شناسی مدرن»، «کلیدهای طراحی»، «تاریخ هنر نقاشی ایران و جهان» و دهها عنوان دیگر اشاره کرد.

«شروه» در خصوص گردآوری کتاب های آموزشی و پژوهشی در مصاحبه ای گفته بود: «در سال های جوانی، تقریباً هیچ کتابی در این حوزه وجود نداشت و بی دانشی در آن روزگار، ما را از پیگیری جریان هنر غرب، دور کرده بود. در همان موقع به این نتیجه رسیدم که تنها داشتن معلم برای دانستن کافی نیست. در شروع قصدم این بود که اطلاعاتم را گسترش دهم ولی بعد متوجه شدم بقیه دوستانم هم سخت به دانستن این اطلاعات نیازمند هستند. انتشار مستمر این کتاب ها، از همین جا آغاز شد».

در واقع باید گفت از اواسط دهه ۵۰ خورشیدی، «عربعلی شروه» با درک عمیقی که از جامعه تحول خواه و نوگرای ایرانی به ویژه دنیای هنرمندان داشت، در پاسخ به نیاز عمومی هنرجویان و دانشجویان، برای دسترسی به منابع و متون آموزشی معتبر و به منظور رفع عطش علاقمندان تشنه فراگیری رشته های نقاشی و طراحی، به ترجمه مجموعه ای از آثار جدید و جذاب در این زمینه پرداخت. این اقدام نه تنها موجی از گرایش به رشته های هنری را در میان جوانان آن زمان پدید آورد بلکه موجب شد انتشارات معروف و مشهوری مانند «بهار، یساولی، مارلیک، شباهنگ، موج و گوتنبرگ» و برخی مؤسسات دیگر در حوزه آموزش رشته های هنری پا به عرصه وجود بگذارند یا شاهد تولدی دوباره در عرصه بازار نشر شوند.

به اعتقاد کارشناسان، یکی از امتیازات و ارزش های اختصاصی مجموعه متون و منابع آموزشی که «شروه» آن ها را در دسترس علاقمندان رشته های هنری قرار داد، جنبه کاربردی و عملی این آثار بود. در واقع «شروه» به موازات ترجمه متون آموزشی، آنچه را که خود از این ترجمه ها می آموخت، در روند آموزش و تدریس دروس به کار می بست زیرا بر این باور بود که تئوری می تواند مسیر آموزش را کوتاه و در عین حال با درک بیشتری همراه کند و در مقام عمل است که تئوری ارزش و اهمیت خود را نشان می دهد. او مبانی نظری و تجربه عملی را لازم و ملزوم یگدیگر می دانست و معتقد بود هیچکدام از اینها به تنهایی نمی توانند تأثیر کافی داشته باشند.

داغ فراموشی در دیار آشنا

این درخت پرثمر و چراغ پرفروغ علم و هنر، سرانجام در ۱۳ اردیبهشت ماه سال 90 در سن ۷۲ سالگی بر اثر بیماری و در سکوت سرد رسانه های خبری، روی در نقاب خاک کشید و خاموش شد.

باید گفت از شروه مدرس، شروه نقاش، شروه سفالگر، شروه مجسمه ساز، شروه عکاس و شروه های دیگر سخن به میان آوردن سخت خواهد بود اما سخت تر این است که این هنرمند در شهر و زادگاه خویش پوستین فراموشی به تن دارد.

با دریغ و درد بسیار در استان کردستان و به ویژه شهرستان قروه که زادگاه این شخصیت علمی و هنری است، مراسم و یادواره ای درخور پاسداشت مقام و منزلت او، برپا نشده بود و فقط در سال های 96 و 98 بود که برنامه ای برای گرامیداشت استاد برگزار شد و در این میان هرچند معاون وقت امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان وعده دایر کردن دبیرخانه دائمی دوسالانه ملی نمادهای شهری در قروه با نام و یاد «عربعلی شروه» داده بود اما با گذشت 3 سال از این وعده نه تنها این دبیرخانه دایر نشد بلکه دیگر حتی یادواره ای برای این هنرمند فقید هم برگزار نشد.

این در حالی است که همه ساله در تهران برای یادبود این هنرمند اصیل رنگ و بوم، نمایشگاه ها برگزار می شود و این جشنواره هنرهای تجسمی است که با نام «جایزه شروه» خاطره وی را زنده نگه می دارد و همچنین در سال 96 بود که مؤسسه فرهنگی و هنری شروه توسط همسر او افتتاح و آغاز به کار کرده و با این کار یاد و خاطره او برای همیشه زنده خواهند ماند.

حال با گذشت 11 سال از خاموشی این هنرمند باید افسوس خورد برای متولیان فرهنگ و هنر شهرستان قروه که برای یادمانش تنها به وعده ها چسبیدند و حتی پیامی برای گرامیداشت «عربعلی شروه» ندادند!

--------------------------------

* بخشی از مطالب این گزارش از مقاله «شروه، پایه گذار آموزش نقاشی و طراحی نوین در ایران» اثر «محسن صالحی» پژوهشگر قروه ای گرفته شده است.

* گزارش: زیبا امیدی فر

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ۱۳۹۶-۶-۲۶

http://fna.ir/a0y99d

۰

در قروه

مراسم بزرگداشت استادعربعلی شروه بنیانگذارروش نوین طراحی درهنر معاصر ایران و مؤلف و مترجم بیش از 120 عنوان کتاب هنری، در قروه برگزار شد.

به گزارش خبرگزاری فارس از قروه، این مراسم با حضور همسر استاد فقید شروه، بانو مرضیه قره‌داغی و خانواده و آشنایان و همچنین مسئولین و هنرمندان و هنردوستان این شهرستان برای اولین بار و در زمینه معرفی استاد شروه به عنوان یک هنرمند کردستانی برگزار شد.

رئیس بنیاد نخبگان استان کردستان در این مراسم گفت: همه جوامع متمدن به مفاخر و اندیشمندان خود به عنوان ذخائر فکری و معنوی، ارزش و احترام می گذارند چرا که اگر ملتی حرمت هنرمندان و بزرگان خود را قدر نداند مانند درختی است که ارتباط آن با ریشه قطع شده است.

رحمت صادقی با اشاره به بزرگان و فرهیختگان استان کردستان و شهرستان قروه گفت: این شهر بزرگانی مانند میرزاده عشقی، ملاعلی مامقی، عبدالباقی خان و چندین نفر از بزرگان و مفاخر را در دل خود پرورش داده است و باید جایگاهی ایجاد شود که نسل جدید و جوانان ضمن شناخت این هنرمندان و مفاخر از آنان الگو بگیرند و بتوانند به درجه عالی و کمال هنری و علمی واقعی برسند.

در ادامه مراسم، استاد مرضیه قره‌داغی همسر استاد شروه که خود از شاگردان استاد شروه بوده است درباره او، گفت: شروه، هنرمند، مجسمه‌ساز، مترجم، معلم، سرامیست، عکاس، نقاش و پژوهشگر در زمینه هنر بود.

وی افزود: شروه ساده‌زیست، ساده‌پوش، با صداقت، شفاف، سخاوتمند، شوخ‌طبع و با تواضع زبانزد بود و ساده حرف می‌زد و ساده می‌نوشت، انسان فرهیخته‌ای بود با روحی بزرگ که عاشق مردم و تمام زندگی‌اش برای مردم بود.

مراسم با نوای دف‌نوازی گروه چهل‌دف ادامه یافت و بعد از آن برنامه گفتمان با حضور اساتید برجسته هنری چون استاد رضا هدایت (خواهرزاده استاد شرو ه)، استاد محمدرضا فیروزه‌ای (نقاش و طراح)، استاد احمد فتوت (نقاش و طراح) و استاد محسن صالحی نویسنده و پژوهشگر، برنامه گفتمان برگزار شد و هر کدام از این استادان خاطراتی را از استاد شروه بیان کردند.

استاد عربعلی شروه متولد مهرماه سال 1318 قروه بنیانگذار سبک نوین طراحی در هنر معاصر ایران، مدرس دانشگاه، مجسمه‌ساز، نقاش و مؤلف و مترجم در سال 1930 وفات یافت.